Kerststress

Dagen met weinig daglicht, weer een korte nacht na een kerstborrel, mails die beantwoord moeten worden voor het einde van het jaar en omzetcijfers die ik nog wil halen. Het is een gevaarlijke mix die zorgt voor een kort lontje en een te scherpe tong. 

Nochtans weet ik: Als je haast hebt, moet je stilstaan. 

Onderstaand gedicht kan mij – maar misschien ook u – de moed geven om stil te staan en te luisteren,
naar de ander én naar mezelf/uzelf.

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen waarom
ik iets niet zo moet voelen als ik het voel,
dan neem je mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij denkt dat jij iets moet doen om
mijn problemen op te lossen
dan laat jij mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden waarom voor
sommige mensen bidden werkt, omdat
God niets terugzegt en hij geen adviezen
geeft of probeert dingen voor je te regelen,
hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar
me en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten, wacht dan even en
ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou
zal luisteren.

dr. Leo Buscaglia (1924-1998)

2 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *